عملیات حرارتی کوئینچ

عملیات حرارتی یا سختکاری، فرایندی است که جهت افزایش مقاومت قطعات و آلیاژهای فلزی در برابر سایش و بالابردن استحکام آنها صورت می گیرد.

این فرایند به وسیله گرم و سرد کردن کنترل شده قطعات بدون تغییر شکل در آنها انجام می شود.

تقریبا اکثر فلزات و آلیاژها قابلیت انجام عملیات حرارتی را دارند ولی عکس العمل آنها در برابر این پروسه متفاوت می باشد و با توجه به نوع فلز و آلیاژ فرق می کند. می توان گفت تقریبا هر فلز و آلیاژی را می توان با عملیات حرارتی نرم کرد ولی آلیاژهایی که با عملیات حرارتی سخت شوند، محدود می باشند.

برای انجام سختکاری، پس از قرار دادن قطعات در کوره‌ای که دمای آن، دمای سختکاری است، زمان کافی برای انجام کامل پروسه به آن می‏دهند. سپس، آن را به سرعت در مایع کوئینچ، سرد می‌کنند.

برای یک سختکاری خوب باید به این نکته توجه کرد که قطعات، بر روی هم در کوره قرار نگیرند و به صورت مرتب چیده‌ شوند تا در حین فرایند سختکاری، جریان هوا در لابه‌لای قطعات  به صورت یکنواخت پخش شود تا از غیریکنواختی سختی پس از عملیات حرارتی جلوگیری شود.

اگر فاصله زمانی خروج  قطعات از کوره و کوئینچ آنها طولانی شود، دمای قطعات پایین‌ آمده و قطعات دارای غیریکنواختی در سختی خواهند بود.

مایع کوئینچ برای عملیات حرارتی قطعات معمولاً روغن‌های معدنی هستند که از نظر سرعت سردکنندگی به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند.

محصولات عملیات حرارتی کوئینچ بهزیست ملاحظه نمایید:

بهزیست ۲۱۰۰

بهزیست ۲۱۰۱

بهزیست ۲۱۰۲

بهزیست ۲۱۰۳

یک روغن کوئینچ مناسب در دمای بالا دارای تبخیر کمی است، دود نمی‌کند و نقطه اشتعال بالایی دارد.

خنک‌کنندگی روغن در ابتدای کوئینچ قطعات، زیاد بوده و پس از مدت کمی، کاهش می‌یابد. علت این امر، تشکیل بخار در اطراف قطعات است که سبب کاهش انتقال حرارت می‌شود. به همین علت باید حجم روغن آن‌قدر زیاد باشد که در نتیجه کوئینچ تغییرات دمایی آن به حداقل برسد.

روغن باید در حین کوئینچ، هم زده شود تا باعث کم شدن بخار در اطراف قطعات شده و انتقال حرارت افزایش یابد.